Echoweven

Ik ben al een tijdje bij een weefgroep.  Om mezelf wat te stimuleren om wat meer te gaan weven. Afgezien van één project is het er toch nog niet van gekomen om meer te gaan weven. Totdat ik een paar weken geleden in een werkgroepje terechtkwam. Over echo- en schaduwweven ging het. Zou niet zo moeilijk zijn. Volgens de echte weefsters zou het voor mij best te doen zijn.

De eerste bijeenkomst. We waren met acht personen. O.a. met Elsje en Jolanda die me hadden overgehaald. Op tafel voor ons lag een mooi boek van Marian Stubenitsky over dit onderwerp. Wat een prachtige weefsels. Zou ik dat ook kunnen??

Er werd al gauw over de lijn en de schaduw gesproken, en over kleurgebruik. Ik zat er met klapperende oren bij. Het ging allemaal zo snel. Ik zie het wel bij Elsje en Jolanda wat ze gaan doen. Ik zag me nog niet zelf weven. Er werd al gelijk een volgende datum geprikt voor het vervolg.

Elsje had door dat ik er niks van begreep en zeker niet hoe ik moest beginnen en stelde voor om met zijn drieën bijeen te komen om samen te beginnen.

Een week later geeft Elsje op een middag een uitvoerige instructie.

Teken een golvende lijn. De lijn omzetten naar 4 schachten. Dan een schaduwlijn erbij tekenen.

Het uitzoeken van garen en uitrekenen hoeveel draden per cm. Een schering maken op mijn scheerraam met 2 verschillende kleuren draad tegelijk. Tot zover ben ik al een eind op weg.

Dan moet ik zelf de schering op mijn weefgetouw zetten. Hoe was het ook al weer. Boeken erbij, Youtube video's bekeken. OK, moet lukken.

Om lekker en goed te zitten heb ik mezelf een in hoogte verstelbare zadelkruk met wieltjes cadeau gedaan.

Na een dag werken was de schering op mijn weefgetouw.
Eerst de evenaar.

Dan doorgeregen door de hevels volgens een bepaald patroon en daarna door het riet. De scheringdraden lagen niet goed. Ik had de kruislatten te snel verwijderd. Ik dacht het te kunnen doordraaien (opbomen) en weer terug. Maar dat ging niet.  Dan kan ik het dus ook niet doordraaien als ik aan het weven ben. Na een halve dag piekeren heb ik de schaar gepakt en de schering doorgeknipt en van het weefgetouw gehaald. Ik zag het eigenlijk niet zitten om er mee verder te gaan.

Ondertussen had iemand van de weefgroep een schema voor mij gemaakt op een computer-weefprogramma. Zo kon ik uiteindelijk ook zien hoe mijn weefsel eruit zou komen te zien. Daar had ik me voorheen nog geen voorstelling van kunnen maken. Het zag er leuk uit. Bijna professioneel. Met een spiegeling en schaduwlijnen. Zou ik dan toch .....

Ik heb nog een keer de schering gemaakt en deze keer goed op mijn weefgetouw kunnen zetten. Het zat er eigenlijk heel snel op.

Het weven kan beginnen. Mijn patroon dat ik in Excel heb uitgetekend op een magneetbord naast me gelegd en zo kon ik met twee kleuren het patroon inslaan.

 Eerst met weeflatjes. Later heb ik de twee weefschuiten die ik heb ook maar uitgeprobeerd.

Toen was ineens het einde in zicht.
Aan het einde en begin van het weefwerk de kanten afgewerkt met de zoomsteek.



En nog een cadeautje voor mezelf. Een handig apparaatje om franjes te maken.
De fringe twister.





En dit is het resultaat.
Een lekkere ruime sjaal met franjes.



Een detail van het patroon.



Ik heb het geweven op een 4-schachts weefgetouw.
8 draden per cm.
Garen wol/acryl.