De afgelopen 8 jaar was Katy dagelijks bij ons.
Eerst waren we de oppas als haar baasjes gingen overwinteren.
Nadat de baasjes terug waren en de etensbakjes en mandje
weer verhuisden naar eigen huis 2 huizen verderop bleef ze komen.
Dat vonden wij gezellig en de baasjes vonden dat goed.
Er ontstond een vast patroon wanneer ze er was.
's Morgens bij het ontbijt bedelen om brood en kaaskorstjes.
's Avonds vaak de yoghurtpot uitlikken.
En daartussen waren er altijd wel lekkere plekjes
vaak met wol om op of in te liggen,
maar het liefst ook op schoot of in je armen.
Katy is kort ziek geweest en in de tuin
op een door haar zelf gekozen plekje gestorven.
Ach...wat zullen jullie haar missen! Wel misschien een troost dat ze dichtbij in haar vertrouwde omgeving gestorven is in plaats van de behandelkamer van de dierenarts. Maar t blijft verdrietig...sterkte! Lieve groet Petra
BeantwoordenVerwijderenOh neee... :(( Wat ontzettend verdrietig Riet, jullie waren zo enorm dol op haar! Ach, wat vind ik dat nou vreselijk... Heel veel sterkte gewenst, dikke knuffel xx
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is vast een groot gemis... Sterkte gewenst!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Ach Riet wat verdrietig. Sterkte meis!
BeantwoordenVerwijderenOh Riet, die ga je vast wel erg missen, zelf heb ik ook 4 poezen en de oudste is al 15, ik houd mijn hart vast als ik dit lees. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderengrtjes, rita.
Wat een lief beestje ... jammer dat ze er niet meer is. Jullie zullen haar missen, ook al was het niet een eigen poes. Mooi dat ze een warm tweede thuis bij jullie had...
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat ze bij jullie mocht zijn!
BeantwoordenVerwijderenoh, dat is toch spijtig. Je krijgt zoveel liefde van dieren en afscheid nemen doet altijd pijn.
BeantwoordenVerwijderenSlaap zacht Katy